ehihdönüşümüzün ilk haberi dönüş haberine değicek bir isimden geliyor: pek sevgili ülser sebebim gabriel garcia marquez. 82 yaşındaki yazar bırakıyorum bırakıyorum didi didi sonunda bıraktı. artık yazmıyo. son olarak beş yıl önce 'benim hüzünlü orospularım' isimli romanı yayımlanan kolombiyalı yazarın menajeri carmen balcells (ne özendiniz di mi bu kadına?) şili gazetesi la tercera'ya yaptığı açıklamada "gabriel garica marquez'in artık bi şey yazıcanı sanmıyorum" didi. marquez'in biyografisinin yazarı gerald martin de (kendisi marquez'den 'gabo' diye bahsediyo - şimdi çatlıyosunuz kıskançlıktan di mi?) aynı gazeteye aynı şeyi söylemiş. oysa geçen yıl marquez'in meslektaşı ve arkadaşı plinio apuleyo mandoza "yeni bi şeyler yazıyo" demişti (şerefsiz herif. bi daha bi kitabını okursam). marquez zaten sıklıkla edebiyat kariyerinin sırtında bir yük olduğunu söylerdi. geçen aralık'ta da guadalajara'da bir kitap fuarında hayranlarına "kitap yazmak benim için çok zor iş" demişti. 2005 yılında da hayatında ilk defa bir yıl boyunca bir satır bile yazmadığını itiraf etmişti. sonra da "bende bu deneyim varken bir roman yazmam çok kolay ama insanlar bunu içimden gelerek yapmadığımı anliycaklardır" demişti.
marquez'in bugüne kadar en iyi bilinen kitapları 'yüzyıllık yalnızlık', 'kolera günlerinde aşk' ve 'bir kaçırılma öyküsü' oldu. marquez 1982 yılında nobel edebiyat ödülü'nün sahibi olmuştu. dedikodulara göre bir zamanlar yazdığı tamamlanmış roman taslakları da varmış ama en azından hayattayken yayımlanmazlarmış. yok, bence biz onları okuyamayız ölmeden yakar onları o.
neticede: evet people, it's the end of an era
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder